Πόση σταθερότητα μπορούμε να αντέξουμε ακόμη

 σταθερότητα θηλυκό

• ιδιότητα αυτού που είναι σταθερός:
  1. που δεν μεταβάλλεται εύκολα

     ↪ Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ασχολείται με την σταθερότητα των τιμών.

  2. χημική σταθερότητα
  3. που παραμένει στην ίδια θέση ή στην ίδια (συνήθως επιθυμητή) κατάσταση

     ↪ Η καλή θεμελίωση συμβάλλει στη σταθερότητα των τοίχων.

     ↪ απειλείται η σταθερότητα της οικονομίας

     Πηγή: 

     https://el.wiktionary.org/wiki/%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%B8%CE%B5%CF%81%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1

     
     

     Το δίλημμα που η κυβέρνηση θέτει είναι σταθερότητα ή αλαλούμ, τοποθετώντας σαν πόλο της σταθερότητας την αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας. Σύμφωνα με το λεξικό σταθερότητα σημαίνει μία κατάσταση που δεν μεταβάλλεται εύκολα.

     Δηλαδή η παρούσα κατάσταση να συνεχίσει να υφίσταται. Μάλιστα προς ενίσχυση αυτής της θέσης προβάλλεται, το πόσο δυσμενής μπορεί να γίνει η θέση μας εάν αυτή η σταθερότητα μας εγκαταλείψει με μία άλλη κυβέρνηση. Εκεί βέβαια, επειδή πρόκειται για γεγονότα που δεν έχουν ακόμη συμβεί, για γεγονότα υποθετικά, είναι πολύ εύκολο να προβληθεί η πιο δυσμενής υποτιθέμενη κατάσταση. 

     Τα παραδείγματα σχεδόν εικονογραφούν αυτό που κάποιος θέλει να πει, δημιουργούν εικόνες στο μυαλό που κάνουν αυτό που ο συγγραφέας θέλει να πει ποιο αντιληπτό. έτσι λοιπόν θα δώσω ένα υποθετικό παράδειγμα πριν ξεκινήσω να γράφω για πραγματικά γεγονότα.

     "Σε μία φυλακή υπάρχει ένα καθημερινό σταθερό πρόγραμμα για την ζωή των φυλακισμένων. Ξυπνάνε το πρωί στις 6 πμ και το μόνο που τους επιτρέπεται είναι να πιούν ένα με δύο ποτήρια νερό. Συνεχίζουν την ημέρα τους με αναγκαστική εργασία μέχρι τις 2μμ χωρίς να τους δίνεται καθόλου φαγητό. Στις 2μμ τρώνε όλοι από ένα κομμάτι πολυκαιρισμένο ψωμί και μπορούν να πιούν μέχρι δύο ποτήρια νερό. Συνεχίζουν την ημέρα τους πάλι με αναγκαστική εργασία και το βράδυ τους σερβίρουν έναν άνοστο, αραιό χυλό. Αυτό το πρόγραμμα είναι καθημερινό και σταθερό. Μετά από πολλές ημέρες εφαρμογής του σταθερού προγράμματος, οι φυλακισμένοι αρχίζουν να συζητούν πως δεν αντέχεται άλλο αυτή η κατάσταση και πρέπει να ξεσηκωθούν. Τότε αρχίζουν να κυκλοφορούν φήμες  πως σε ένα άλλο σωφρονιστικό κατάστημα που οι φυλακισμένοι ξεσηκώθηκαν, ο Διευθυντής της φυλακής, αφού κατέπνιξε με την βία την εξέγερση, τους έκοψε το ένα ποτήρι νερό και το βράδυ αντί για χυλό τους χορηγούσε το ίδιο πολυκαιρισμένο ψωμί που έτρωγαν και το μεσημέρι. Η φήμη απλώθηκε σε όλη την φυλακή, σε κάθε τρόφιμό της και οι συζητήσεις από την οργάνωση της εξέγερσης επικεντρώθηκαν στις επιπτώσεις που μπορεί να είχε μία εξέγερση. 

     Δεν έμαθε ποτέ κανείς αν αυτή η φήμη ήταν αλήθεια. Παρόλες τις λίγες φωνές που προσπαθούσαν να ξεσηκώσουν την πλειοψηφία των τροφίμων, η εξέγερση δεν έγινε ποτέ και η σταθερότητα στο πρόγραμμα συνέχισε να υφίσταται στην φυλακή. Με τον καιρό επικράτησε ένα συναίσθημα ανακούφισης που συνοψίστηκε στην φράση που κυκλοφορούσε από στόμα σε στόμα: " ευτυχώς γλιτώσαμε τα χειρότερα". "

     Αυτό είναι το παράδειγμα που ελπίζω να δημιούργησε μία εικόνα. Πάμε τώρα και στην αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα που περιγράφει την κατάσταση που η απελθούσα κυβέρνηση δεν θέλει να μεταβληθεί και αυτήν παρουσιάζει ως κίνητρο για τους ψηφοφόρους. 

     Σήμερα λοιπόν η πραγματικότητα περιλαμβάνει τα εξής:

  • Εξωφρενικές τιμές στα είδη πρώτης ανάγκης, χωρίς όμως παράλληλη αύξηση των τιμών για τους παραγωγούς των πρώτων υλών.
  • Πανάκριβα καύσιμα σε αναντιστοιχία με τις διεθνείς τιμές καυσίμων, οι οποίες επηρεάζουν και το κόστος της πρωτογενούς παραγωγής, μεταξύ των άλλων προϊόντων. 
  • Μείωση της αγοραστικής αξίας των μισθών, παρόλη την αύξηση του κατώτατου μισθού, στα χαμηλότερα επίπεδα μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης
  • Υπερκέρδη των μεγάλων αλυσίδων σούπερ μάρκετ, 
  • Υπερκέρδη των μεγάλων διυλιστηρίων 
  • Αυξημένα έσοδα του κράτους, από την αναλογία των έμμεσων φόρων στα προϊόντα καθώς και την αναλογία του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα.
• Όλα τα παραπάνω προκαλούν ανακατανομή του εισοδήματος με αποτέλεσμα οι πλούσιοι να γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.
• Επίσης η επιδοματική πολιτική της κυβέρνησης κατευθύνθηκε, ναι μεν στα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα, αλλά με τελικό αποδέκτη τις παραπάνω επιχειρήσεις.

Να δούμε μερικές ακόμη όψεις της πραγματικότητας, πέρα από την οικονομία:

Σταθερή και συνεχής υποβάθμιση της δημόσιας υγείας και ενίσχυση των ιδιωτικών κλινικών καθώς και των κάθε είδους "επενδυτών" που απομυζούν το δημόσιο χρήμα στην υγεία, η οποία αποτυπώνεται:

• Σε μηδενική ενίσχυση με μόνιμο προσωπικό σε όλες τις δημόσιες δομές υγείας
• Προσλήψεις επικουρικού προσωπικού σε τέτοιο αριθμό που δεν καλύπτουν ούτε καν τις συνταξιοδοτήσεις
• Υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού για τους υγειονομικούς, με αποτέλεσμα στην πιο κρίσιμη στιγμή το δημόσιο σύστημα υγείας να στερηθεί τις υπηρεσίες έμπειρων και απαραίτητων επαγγελματιών υγείας, πολλοί από τους οποίους βέβαια δεν επέστρεψαν ποτέ.
• Πλήρης υποβάθμιση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, με θέσπιση οικογενειακού γιατρού με τέτοιον τρόπο ώστε στην ουσία καθιστά  τον θεσμό ανενεργό
• Μηδενική ενίσχυση των υποδομών των Νοσοκομείων, με αποτέλεσμα τα ήδη παλαιά κτίρια να θυμίζουν τριτοκοσμικές χώρες.
• Απευθείας αναθέσεις σε είδη προστασίας για την πανδημία, σε υπέρογκες τιμές και αρκετές φορές σε ημέτερους 
• Προσπάθεια για ανάθεση υπηρεσιών σε εργολάβους, αρκετές από τις οποίες ευοδώθηκαν, με κόστος μεγαλύτερο από αυτό που θα είχε το νοσοκομείο αν προσλάμβανε είτε μόνιμο είτε ορισμένου χρόνου προσωπικό.
• Συνεχείς μειώσεις των δαπανών για την υγεία και στους τέσσερις προϋπολογισμούς που μέχρι τώρα ψήφισε αυτή η κυβέρνηση 

Όλα τα παραπάνω σε μία περίοδο διακυβέρνησης όπου το κυρίαρχο στοιχείο της ήταν η πανδημία και το κύριο βάρος της επωμίστηκε το δημόσιο σύστημα υγείας.

Όμως η κυβερνητική πολιτική δεν ήταν διαφορετική και στις υπόλοιπες δημόσιες υποδομές του κράτους. 

Οι δημόσιες συγκοινωνίες με αποκορύφωμα το έγκλημα των Τεμπών, που στοίχισε την ζωή σε δεκάδες ανθρώπους και κυρίως νέους, είναι υπό διάλυση. "Πάμε και όπου βγει" είναι η κατάσταση σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες που οι πλειονότητα των πολιτών κάνει χρήση.

Ρουσφέτι, κολλητοί, παρακολουθήσεις, αυταρχισμός, επιβολή, επικοινωνιακή πολιτική, σκάνδαλα και τέλος η αίσθηση πως θεωρούν τον εαυτό τους ιδιοκτήτες της χώρας, είναι αυτά που τα τελευταία τέσσερα χρόνια έχουν κυριαρχήσει. 

Από αυτήν λοιπόν την "σταθερότητα" που η πραγματικότητα μας δείχνει, προτιμώ να αγνοήσω την φήμη για την απώλεια του χυλού και να διεκδικήσω κάτι καλύτερο.

Τσολάκης Ιωάννης